Vanja Beukelman-Pavlovic interviewt enkele heren van het Rozenburgs Mannenkoor
Al sinds 1927 bestaat het Rozenburgs Mannenkoor. Het koor was ooit beroemd en trad op in heel Nederland en daarbuiten. Nu probeert het jonge koorleden aan te trekken. Voorzitter Cees Hokke (67) doet het woord, geflankeerd door secretaris Peter Nattekaas (68) en penningmeester Leen Kuiper (71).
“Ik heb altijd een voorliefde gehad voor mannenkoormuziek. Dat sonore geluid van mannenstemmen en dan vierstemming: prachtig. Toen ik 50 werd zei ik: ‘Ik ga het doen’. Het Rozenburgs Mannenkoor had een concert in Den Briel, in de Catharijnenkerk. Ik ging luisteren en ben vrij snel daarna lid geworden. Ik ben opgegroeid in Vierpolders en woon daar nog steeds in mijn ouderlijk huis. In Vierpolders waren alleen gemengde koren, dus werd het Rozenburg. Nu ben ik ook voorzitter. Ik leid de vergaderingen en stuur de vereniging aan. Kijken of er nieuwe ideeën zijn voor uitjes.”
Het Rozenburgs Mannenkoor heeft altijd veel gereisd.
“Elke vijf jaar is er een lustrumviering met een bootreis. Vaak een Rijnreis. Dan doen we plaatsen aan waar we concerten geven. Je hebt alles bij je, het hotel vaart mee. Dat is makkelijk. Volgend jaar kan het hopelijk weer. De grote concerten en reizen waren vooral in de jaren ’80 en ’90. Er zijn reizen geweest naar Wenen, Praag en nog meer plekken. Voor de koorleden van vroeger was België natuurlijk al het buitenland. Het Rozenburgs Mannenkoor zong ook in plaatsen als Kampen en Enhuizen in de kerken.”
“En niet te vergeten de drukbezochte kerstconcerten in de grote kerk in Maassluis en toen we De Doelen in de jaren ’90 vol kregen met Ernst Daniël Smit als speciale gast. De Doelen afhuren was durven. Zaal afhuren, artiesten vragen. Dat kost allemaal veel geld. Dan moet je de zaal met 2000 plaatsen wel zien te vullen met kaartjes van twee tientjes per stuk.”
26-10-2002 Jubileumconcert Rozenburgs Mannenkoor (75 jaar) in De Doelen /// dirigent Martin van Broekhoven | solist Ernst Daniël Smid | soliste Lisette Emmink | presentator Gregor Bak | Harmonievereniging Prinses Juliana – Klaaswaal | piano Laurens de Boer
Wat was het hoogtepunt?
“Een van de hoogtepunten was de reis naar Canada in 2010, voor 65 jaar bevrijding. We waren daar op uitnodiging van een organisatie. Er was een programma van een week met onder meer een kranslegging en een optocht met bevrijdingsvoertuigen en daarna nog een week om rond te kijken. Er zijn 48 van de 90 leden meegegaan, met partners. Ik was toen net vicevoorzitter en die reis was mijn vuurdoop. Ik moest speechen. In het Engels nog wel. Toen had ik wel het zweet in mijn handen. Er was ook een groepje van Arie van Oudheusden, een lid van het koor, die volksdansen deden, mannen en vrouwen, in Oudhollandse klederdracht en klompen. Dat was daar een groot succes.”
“Het klonk als een klok en ze maakten naam.”
Is het Rozenburgs mannenkoor typisch Rozenburg?
“In eerste instantie bestond het koor echt uit boeren en boerenzonen van Rozenburg. Een clubje van 25 à 30 mannen, die het leuk vonden om samen te zingen. In het begin hadden ze nog geen dirigent. Het koor groeide. Er kwamen leden bij. Het klonk als een klok en ze maakten naam. Ze deden mee aan concoursen en wonnen prijzen. Zo maakten ze naam en kwamen er ook leden uit andere plekken. Het Rozenburgs mannenkoor trad op in het hele land.”
Voel je je met Rozenburg verbonden?
“Als inwoner van Vierpolders heb ik door het koor toch veel contact met de Rozenburgers. Ik weet meer van Rozenburg dan mijn eigen gemeente. We hebben altijd goed contact gehad met de andere koren. Samen optredens gegeven.”
“Helaas vallen steeds meer mannenstemmen weg.”
Het koor bestaat sinds 1927, bijna een eeuw.
Zijn er plannen voor een feest?
“Volgend jaar vieren we ons 95-jarig jubileum. Helaas vallen steeds meer mannenstemmen weg. In 2010 hadden we nog bijna 100 leden. Die vallen af door ouderdom, of als ze het niet eens zijn met de liedkeuze. De gemiddeld leeftijd is 78. Ik ben zelf de jongste van het koor. Nieuwe leden zijn van harte welkom, maar jongeren hebben tegenwoordig vaak andere zaken en willen zich ook niet meer binden aan een vereniging. Ik heb zelf twee zoons van 38 en 30, maar die hebben geen interesse om in een zwart pak te gaan lopen. Hier in Vierpolders is helemaal niets meer. Volgens de Nationale Korenbond is het aantal koren ook gehalveerd. Er vallen koren af, door te weinig leden. Je moet een voorliefde hebben voor de muziek. Ik heb spijt dat ik pas vanaf mijn 50e begonnen ben.”
Jullie hebben in begin deze eeuw ook veel leden in één klap verloren.
“Er is een scheuring geweest in het koor, in 2000 ongeveer. Toen is er een groep van ongeveer veertig leden, die meer christelijk wilde zingen, weggegaan. Met de toenmalige dirigent mee. We gingen van 150 naar 110 leden. Een flinke aderlating. Onze dirigent is nu al bijna 20 jaar Martin van Broekhoven. Hij is ook een begenadigd pianospeler. We zingen a capella en met begeleiding van vleugel of orgel. Het is heerlijk om met zijn allen een mooi muziekstuk in te studeren en naar een concert toe te werken.”
Hoe belangrijk is een dirigent?
“Zonder dirigent heb je geen koor. Je raakt zo met elkaar verweven. We zijn elk jaar nog steeds blij met elkaar. Als Martin zou stoppen, zouden wij een groot probleem hebben. Dan moeten we een nieuwe dirigent zoeken, maar dat moet wel klikken. Het is knap hoe Martin zijn geduld bewaard, zeker tijdens de ZOOM repetities. Het oefenen van Feliz Navidad en Elvis’ Blue Christmas. Dan zie je die koppies op het scherm moeilijk kijken. De dirigent moet eigenlijk vaker uit zijn vel springen. De personen die meer oefeningen nodig hebben daarop aanspreken.
Jullie hebben ook muziek opgenomen.
“Door de jaren heen zijn er een stuk of 8 cd’s gemaakt. In november hebben we weer een opname, in Muziektheater De Ontmoeting, voor een kerst-cd met alle Rozenburgse koren. We hebben ook een paar keer kerstconcerten gegeven met alle koren samen. Vier à vijf keer in de Rozet. Dan kwamen er ook kinderen en jongeren luisteren, familie.”
Familiegevoel is belangrijk.
“Dat is het belangrijkste. Als iemand langere tijd afwezig is, belt iemand van het koor om te vragen hoe het gaat. We hebben een zorgcommissie, die zorgt voor aandacht: een bloemetje, het contact houden.”
Hoe was het contact in coronatijd?
“We mochten niet samen zingen in coronatijd. Dan schreef koorlid Aart van Eijsden elke twee weken een e-mail nieuwsbrief met alle ditjes en datjes, zodat we toch contact hadden. We deden ook repetities via ZOOM. Dat was nog een hele inspanning, want je weet onze gemiddelde leeftijd. Maar de online repetities werden toch goed bezocht. Met corona is het organiseren van concerten een onzekere factor. Durven mensen wel te komen? Want je investeert wel in zo’n concert.”
“Ik hoop echt op verjonging van het koor.”
In veel oude tradities zijn woorden van oudere mensen veel waard. Wat is jullie boodschap aan jongeren?
“Wij hopen vooral dat koormuziek blijft bestaan. Er zijn zoveel soorten muziek, maar de mannenkoormuziek is net weer speciaal. Nog steeds worden stukken bewerkt voor mannenkoren. De een wil modern, de andere traditioneel. We hebben een muziekcommissie, die adviseert, maar het bestuur en de dirigent beslissen. De meeste koorleden kunnen geen noten lezen maar het hart ligt wel bij de muziek. We zingen ook in verschillende talen. Zelfs Russisch en Latijn. Ik hoop echt op verjonging van het koor. Dat de jeugd het ziet, iets moois dat niet verloren mag gaan. De passie de wij hebben, hopen we over te brengen op jongeren.”
2010 Rozenburgs Mannenkoor in Canada
2010 Rozenburgs Mannenkoor in Canada
2010 Rozenburgs Mannenkoor in Canada
0 reacties