Wij waren in Nederland de eerste hardrockband.

door | 03-02-2022 | 7 reacties

Foto van Vanja met Rien
Vanja Beukelman in gesprek met Rien Vreugdenhil

In Rozenburg kunnen ze gewoon over straat, maar in grote delen van de wereld vullen Rien Vreugdenhil (70) en zijn collega muzikanten van Picture stadions vol rockfans. De band begon in de jaren ’70 en had wereldwijd hits met songs als Heavy Metal Ears, You’re all alone en Eternal Dark. Ze wachten vol ongeduld op nieuwe tourmogelijkheden en intussen vermaakt Rien zich met zijn dagelijkse bezoeken aan de Landtong.

“Ik ben bassist bij rockband Picture, vertelt Rien. “We zijn begonnen in 1978 en tot 1987 hebben we leuk gedraaid. Toen hebben we een stop gehad omdat de muziekstijl in de wereld veranderde. Meer funk en hiphop, minder rock. De band bestond nog wel, maar was tijdelijk niet meer actief, tot we in 2007 verder gingen waar we gebleven waren.”

Picture is in Rozenburg opgericht.

“Ik was muzikant. Ronald van Prooijen had een kledingwinkel in de Emmastraat. Daar zagen we elkaar en we kwamen elkaar ook vaak tegen in het uitgaanleven. Hij werd onze eerste zanger. Drummer Laurens Bakker kenden we ook van de kroeg. Via een advertentie zochten we een gitarist. Dat werd jan Jan Bechtum uit Hellevoetsluis. Onze eerste noten speelden we in de oude brandweerkazerne naast de Ontmoetingskerk. Na een tijdje zijn we verhuisd naar de oude Schans. Daar repeteerden we en namen we demo’s op.”

We hebben een jaar of drie geleefd van de muziek.

“Een beroemde DJ in Hilversum, Alfred Lagarde heeft onze muziek opgepakt. Hij had een uur lang een programma, Betonuur, met stevige muziek. Hij promootte ons. Wij waren in Nederland de eerste hardrockband. Ook Hanneke Kappen, Krijn Torringa en Jan Rietman van Los Vast draaiden ons. Zo kwamen we bij een platenmaatschappij terecht, Phonogram, en maakten we een LP. Het was eind jaren ’70, begin jaren ’80, de tijd van Van Halen, Deep Purple, Pink Floyd en The Who. Dat was onze inspiratie. Onze muziek ging gigantisch, als een sneeuwbal. Het viel bijna niet meer te combineren met onze gewone banen. We hebben een jaar of drie geleefd van de muziek.” 

De muziek van Picture was hard, maar toegankelijk.

“Het was gepolijste hardrock. Hardrock draait om sfeer, vrijheid, doen wat je wilt doen. Dat werd goed opgepikt. We kregen steeds meer optredens. We maakten platen in de wereldberoemde Wisseloordstudio’s in Hilversum. We werden ook heel populair in Zuid-Amerika. Toen we een paar jaar geleden daar waren, kwamen er drie generaties Picture-fans naar onze optredens. Mensen van 70, met hun kinderen en kleinkinderen. In de jaren ‘80 maakten die ouders de kinderen helemaal gek van Picture. Die gaven dat op hun beurt door aan hun kinderen.

We zijn daar terecht gekomen door platenpluggers van Phonogram. Die namen dan bijvoorbeeld Vader Abraham met het Smurfenlied mee en Picture. In de jaren ‘80 was de wereld in beweging. Rock speelde daar een rol in. We hebben daar op festivals met de grootste bands gestaan.”

Picture heeft meerdere zangers gehad.

“Eerst zong Rozenburger Ronald van Prooijen, toen Laurens Bakker. We hebben ook nog heel kort een Ierse zanger gehad. Rick Smith heette die. Hij deed auditie en verdween. Die ging een pakje shag halen en toen hebben we hem nooit meer gezien. We repeteerden toen in het scoutinggebouw tegenover de kinderboerderij. Zijn privéspullen is hij nooit komen halen. Heel bijzonder.

Daarna kwam Pete Lovell. Daar hebben we het meest mee gedaan, vanaf 1983. Op het hoogtepunt van onze tijd zijn we nooit naar Zuid-Amerika gegaan. Dat was gewoon te duur. Pete heeft daar wel in Eternal Dark gepromoot. In 1982 brak de Falklandoorlog uit en hij is Brits, dus hij moest snel wegwezen.”

De bandleden schreven zelf hun muziek en teksten.

“Er zit een verloop in onze songs, die te maken heeft met onze levens. Er zit een duistere kant aan het album Eternal Dark. Daarna kwam Traitor, verrader. In die periode was er gedonder met een platenmaatschappij die ons steeds meer de commerciële kant op wilde, terwijl wij de oude Picture wilden blijven. Toen zijn we gestopt. We hebben nog wel klussen gedaan met Bert Heerink, die bij Vandenberg heeft gezongen, onder meer Burning Heart, en die ook bekend is van de Heineken reclames, zoals Julie July. Hij heeft met ons Stay with me en Sarah gezongen.

In 1987 zijn we toen voor langere tijd gestopt. Ik ben in 1987 naar Flora Holland gegaan. Daar heb ik tot mijn pensioen gewerkt. De afspraak was dat ik vrij mocht nemen voor optredens, als mijn werk goed bleef gaan. Een goede deal. Ik ben ook nog voorzitter geweest van de jongerensoos Novae. Van 1984 tot en met de jaren ‘90. Die zaten waar nu Club LEEN zit.”  

Als die megagrote windmolen doorgaat, wil ik weer demonstreren.

Rien is altijd in Rozenburg blijven wonen. 

“De mensen, de spontaniteit. Ik draag een warm hart toe aan Rozenburg. Ik ben nu erg betrokken bij de Landtong en bij goede doelen voor dieren, samen met Sjoukje de Bruin. Zo hebben we in 2016 geld opgehaald voor de Konikpaarden op de Landtong. Die moesten eigenlijk naar de slager, maar wij hebben ze gekocht en gezorgd dat ze naar Spanje konden. Toen deed heel Rozenburg mee. Net als met de demonstratie tegen grote loodsen op de Landtong in 2019 met Stichting Leve de Landtong. Zoveel mensen. Inmiddels heeft de Landtong een groene bestemming, op plannen voor een megagrote windmolen na. Als die doorgaat, dan wil ik weer demonstreren. 

In 2014 heb ik een beroerte gehad. Ik kon niet meer praten en was verlamd aan mijn rechterhand. Dat was heftig. Voor mijn herstel ben ik op advies zoveel mogelijk gaan ontspannen op de Landtong en weer gitaar gaan spelen. Mijn praten was dramatisch, ik bleef het steeds maar proberen. Ik heb een hele goede logopediste gehad, hier in Rozenburg. May Fleetwood. Nu gaat het weer goed. We hebben een videoclip gemaakt over mijn beroerte. Dat nummer, Stroke, daar heeft zij aan meegewerkt. Het staat op ons nieuwste album Wings. De videoclip is geschoten op de Landtong. Je kunt hem zien op YouTube.”

Ik ging mijzelf herstellen in de natuur en nu herstel ik de natuur.

Rien is nog steeds dagelijks op de Landtong te vinden.

“Mensen zeggen het mij als er iets is op de Landtong. Er werd veel afval en drugsafval gestort. Gingen we met een groep een vrachtwagen huren en de hele Landtong schoonmaken. Zo is de Anti Troep Groep ontstaan. Er hangen nu camera’s, dus mensen zijn wat voorzichter geworden met dumpen.

Ik ging mijzelf herstellen in de natuur en nu herstel ik de natuur. De afgelopen jaren heb ik veel mensen op de Landtong gezien die inmiddels zijn overleden. Die plek was voor veel mensen hun laatste strohalm en ontmoetingsplek. Veel oud-zeelui en oud-loodsen, mensen die fauna en nautisch mooi vonden.

We organiseerden ook een toertocht voor ouderen over de Landtong. Voor oude van dagen die niet goed kunnen lopen. Met een elektrisch treintje uit Rennesse gingen we dan over de Landtong rijden. Langs de kippen en de runderen. Wat drinken bij de manege. Dat hebben we twee keer gedaan, maar toen kwam corona. Wie weet kan het binnenkort weer.”

We gingen zelfs met de fans naar huis om een biertje te drinken.

In 2006 besloot de band weer bij elkaar te komen. 

“In 2007 hadden we na jaren weer ons eerste optreden, op een mooi rockfestival in Zweden. Dan zie je allerlei dure wagens staan. Die mensen doen hun dure kleren uit en hun oude kleren aan en dan gaan ze een paar dagen helemaal los. In de hardrockscene zijn niet veel groupies. Niet hysterisch zoals bij popsterren. Het was meer als een grote familie. We gingen zelfs met de fans naar huis om een biertje te drinken. We zijn beroemd, maar we zijn altijd gewoon onder ons gebleven. 

Elke jaar bezoeken we Europese festivals. Meestal de festivals die worden georganiseerd door kerels van een jaar of 30 waarvan de vaders Picture fans waren. We hebben het geweldig naar ons zin gehad. Nog steeds. Het wordt conditioneel alleen iets moeilijker. In 2019 traden we nog op een groot festival in Duitsland. We hebben een uitnodiging om naar Australië te komen zodra het kan. Dan nemen we Japan meteen mee. Daar is al ons werk uitgebracht. In april gaan we in ieder geval weer optreden. Een zaal in België, mits het dan mogelijk is. We zijn nog steeds druk met muziek schrijven.”

 

Foto Picture

2019 | Rien Vreugdenhil van Picture

Foto Picture

2019 | Picture tijdens een groot festival in Duitsland

Reageren & Reacties

7 Reacties

  1. PICTURE is en blijft hollands trots
    Ben als jonge gozer er mee groot geworden eind jaren 70 begin jaren 80
    En met die gasten in menig land geweest en zelfs in Amerika in 2014 toen ze daar op een festival speelden in Reggies in Chicago
    Top gasten en band

    Antwoord
  2. Leuk stukje
    Rien is een wereld gozer, en echte Rozenburger.

    Ton de Groot( vrijwilliger V v Rozenburg)

    Antwoord
  3. Leuk verhaal Rien.
    De jaren dat we collega’s waren leuk en wat hebben we gelachen.
    Ook het af en toe bijpraten als wij elkaar weer zagen op de Karperhoeven als jij je favoriete kip ging bezoeken.
    Trouwens heb ik de K3 gitaar van mijn dochter met jouw handtekening nog steeds.
    Groeten van M.Driftwood

    Antwoord
  4. Mooi verhaal rien en ga lekker door

    Antwoord
  5. Ha Rien, dankjewel voor jouw levensverhaal. Mooi om daarin ook een stukje Rozenburgse historie terug te lezen.
    Ik ben heel blij met jouw inzet voor de Landtong 🍀. En door de nummers die je de afgelopen tijd hebt gedeeld ben ik zelfs de muziek van Picture gaan waarderen 😉
    Hartelijke groet,
    Thea

    Antwoord
  6. He Rien.

    Was fijn om jouw gekend te hebben bij Flora Holland.
    Hoop dat je verdere toekomst in de muziek ligt.
    De groeten aan Els en je dochter.
    Wat hebben wij vaak gelachen.

    Willem de Ruiter.

    Antwoord
  7. Rien, ik wil alleen maar zeggen dat ik echt blij ben dat ik jou heb leren kennen. 🍀

    Antwoord

Een reactie versturen

De Rozenburgse Mozaïekroman is een openbaar platform voor liefhebbers van Rozenburgs immaterieel erfgoed. Als u reageert, houd het dan netjes. De redactie behoudt zich te allen tijde het recht voor om reacties te verwijderen (of aan te passen) zonder hiervan melding te maken.

Meer verhalen

Foto van Vanja, Murisa en Faruk

Voor de kinderen is Bosnië hun vakantieland. Maar Rozenburg is hun thuis.

Faruk en Murisa komen uit Bosnië. Door de oorlog in voormalig Joegoslavië moesten zij vluchten. Voor de kinderen is Bosnië hun vakantieland.

Foto van Vanja en Hanny

Als er in Rozenburg teveel stank zou zijn, zouden we terug verhuizen.

Hanny is voorzitter van de stichting SKCR, die kunst dichterbij de Rozenburgers wil brengen. Dat is altijd Hanny’s missie geweest.

Foto van Vanja en Cornelia

Er zijn mensen die denken dat ik op de Zanddijk ben geboren.

Cornelia Molendijk is bekend als Rozenburgse schrijfster en journaliste. Haar column Kleintje Natuur bestaat al meer dan dertig jaar.

Foto van Marjon en Vanja

Rozenburg, dat zijn de mensen.

De manier waarop gemeente Rozenburg is opgeheven en is samengegaan met Rotterdam, vond Marjon McElligott schokkend.

Foto van Hugo, Bea en Vanja. Hugo associeert Rozenburg met vrijheid en verre landen.

Ik associeer Rozenburg met vrijheid en verre landen.

Hugo van Dalen heeft veel Rozenburgers pianoles gegeven, kwam hier in de jaren 70 wonen en associeert Rozenburg met vrijheid en verre landen.